Czym jest intensywna krótkoterminowa psychoterapia dynamiczna?
Jest to sformułowana przez Habiba Davanloo forma terapii rozwijana na podstawie empirycznych badań opartych o analizę materiałów video.
Podstawowym celem ISTDP jest udzielenie pacjentowi pomocy w pokonaniu oporu przed doświadczaniem prawdziwych, głębokich uczuć dotyczących teraźniejszości i przeszłości. Uczucia te były dotychczas unikane, ponieważ spotkanie z nimi byłoby zbyt przerażające lub bolesne. Stosowana technika pracy terapeutycznej jest intensywna, ponieważ pomaga pacjentowi na przeżycie owych odsuwanych, unikanych uczuć na takim stopniu głębokości, jaki tylko jest możliwy, jest krótkoterminowa ponieważ pozwala na przeżycie tego doświadczenia w możliwie najkrótszym czasie, jest dynamiczna ponieważ zakłada pracę z nieświadomymi siłami oraz z uczuciami przeniesieniowymi.
Sama terapia została rozwinięta przez Habiba Davanloo w latach 60-tych i kontynuowana aż do lat 90-tych. Davanloo był psychiatrą i psychoanalitykiem, który czując coraz większą frustrację długim czasem trwania i ograniczoną skutecznością tradycyjnej psychoanalizy, postanowił zrozumieć, jakie są powody, dla których terapia nie przynosi spodziewanych efektów i zaczął nagrywać video sesje z pacjentami. Obserwując nagrane sesje minuta po minucie, ustalił tak precyzyjnie jak to możliwe, jaki rodzaj interwencji terapeutycznych pozwala najbardziej efektywnie przełamać opór pacjenta przed doświadczaniem swoich głębokich uczuć oraz przed nawiązaniem bliskiej emocjonalnie relacji.
Davanloo znalazł swoich godnych kontynuatorów, m.in. Roberta Neborsky’ego, Josette ten have de Labije, Patricię Coughllin della Selva, Allana Abbasa, Jona Fredericksona.